vorige pagina 

 volgende pagina

Dood en leven
 
In de zee
van de laatste druppel
ligt de dood
hoog opgetast.
Toch tiert het
van leven.
 
Onbegrijpelijk?
 
 
Michiel de Jong
11 maart 2013

Een reis
 
Mijn liefste lief
ga mee op reis
in een voorjaarsnacht
langs ’s heren wegen
hemeldiep en aardehoog.
Samen op de tandem
over een pad van briefpapier
gehuld in fladderende vlinders.
 
Tussen de bedrijven door
toevalligheden gadeslaan:
Witte snippers op de rivier.
Vuur en wind in gaten bijeen.
Knekels die de kop opsteken.
Een heel leeg getij.
 
Een onbegrijpelijke reis.
 
 
Michiel de Jong

Naastenliefde

 

In het midden van de wachtkamer

staan ze samen eventjes stil.

Voorzichtig laat hij haar arm los,

kijkt of ze haar evenwicht heeft.

Wankel staat ze op zichzelf,

onderbenen dik ingezwachteld.

Ooit stond ze trots en stevig

op die lange onderdanen.

 

Hij neemt haar weer bij de arm,

samen lopen ze, zij moeizaam,

hij ingehouden, richting uitgang.

 

Het tafereel ontroert mij:

 

Zij, zo breekbaar,

hij, haar toeverlaat.

 

 

Michiel de Jong

12-11-2012

 

 Naar herstel

 

Op een dag,

’t zonnetje lachte jou

  van een open hemel toe

tot plots, vanuit het niets,

duisternis je overmande,

jij diep vanbinnen brak

- aan gruzelementen -

 

Nu, lang na die dag

aarzelend licht daagt

jij tastend rondgaat

scherven rapend

passend, net zo lang

 tot jij jezelf hervindt.

 

 

Michiel de Jong

04-12-2012

het steentje

 

’t begon met gissen

en een speurtocht

met echo en röntgen

 

een steentje

opgespoord

waar het niet hoort

 

een bombardement

om het verzet te breken

liet ’t nota bene afweten

 

een instrumentarium aan zet

- ik was even met verlet,

doch in het vertrouwen -

misschien kan ik straks

 

hét aanschouwen.

 

 

Michiel de Jong

04-02-2013

vorige pagina 

 volgende pagina